pasmem przewodnictwa
Encyklopedia PWN
złącze prostujące, kontakt prostujący,
układ 2 stykających się ze sobą materiałów o różnym charakterze przewodnictwa elektr. (półprzewodniki, metale), mający nieliniową, asymetryczną charakterystykę prądowo-napięciową i związaną z tym zdolność prostowania prądu elektrycznego.
diatermia
początkowo metoda leczn. polegająca na nagrzewaniu ciała za pomocą fal elektromagnetycznych o częst. radiowych, obecnie termin określający także generatory tych fal (stosowane w medycynie od 1928).
[gr. diá ‘przez’, thérmē ‘gorąco’],
donor
fiz. defekt sieci krystalicznej powodujący zwiększenie koncentracji nośników prądu elektr. w półprzewodniku.
[łac.],
Gunna zjawisko
fiz. powstawanie oscylacji natężenia prądu elektr., przepływającego przez jednorodną próbkę półprzewodnika, pod wpływem silnego pola elektr. przyłożonego do próbki;
[z. gana],
fiz. zlokalizowany stan elektronowy w ciele stałym (półprzewodniku lub dielektryku), związany z atomem domieszki lub defektem struktury krystalicznej, mogący wychwycić elektron (pułapka elektronowa) lub dziurę (pułapka dziurowa) odpowiednio z pasma przewodnictwa lub pasma walencyjnego.
fiz. tunelowe przenikanie elektronów z pasma walencyjnego do pasma przewodnictwa w ciele stałym (dielektryku lub półprzewodniku) pod wpływem pola elektr. o dużym natężeniu;
